Reacties van lezers

Andere lezers reageerden:

Ik kon het boek niet meer wegleggen, je hebt me echt geholpen! Mijn moeder was manisch-depressief en ik heb ook geen leuke jeugd gehad. Hoe je het gevoel beschrijft, is zo knap! Je hebt echt talent als schrijfster, ga er alsjeblieft mee door.

Suze

Dit boek zal mij waarschijnlijk een beter zicht geven! De geschiedenis  herhaalt zich hier bij mij want mijn dochter heeft ook borderline. Ik ben ziek geworden van verdriet. Mijn rugzak was al zwaar van mijn kindertijd en met mijn dochter die ik niet heb kunnen helpen is mijn leven er een met veel verdriet, pijn en leegte. Borderline is zo complex! Maar ik moet verder want ik heb nog een zoon die autisme heeft en mijn man heeft asperger. Ik moet sturen hier in mijn gezin. Een grote dank u wel om mij te helpen!

Nanda

Wat een mooi boek! Het boek gaat me vermoedelijk weer een stukje dichter bij mezelf brengen...zelfs na alle therapie die ik al gehad heb...Dank dat je de moed had om het op te schrijven.

Ria

Helemaal onder de indruk ben ik van je boek! Van de manier waarop je het hebt geschreven als wel de inhoud. Je schrijft op een pakkende manier waardoor je alsmaar door wilt blijven lezen. Wat een hartverscheurend levensverhaal. Viel helemaal stil nadat ik je boek uit had. Gevoelens van boosheid, ongeloof, verontwaardiging, verdriet, onbegrip en medeleven heb ik gevoeld tijdens het lezen. Knap dat je zo kunt schrijven, je gevoel op papier hebt weten te zetten en het ook zo op de lezer hebt kunnen overbrengen.

Anatevka

Ik heb je boek uit. Prachtig, aangrijpend. Dikke tranen afgewisseld met een glimlach. Dat je jouw levensverhaal zo onder ogen hebt durven en kunnen zien en het op deze manier hebt opgeschreven. Afgezien van de prachtige inhoud leest het als een trein.  

Nicole

Heel jammer dat ik gisteren niet op het #’boekenbal’ kon zijn. Maar zoveel bewondering voor het doorzettingsvermogen en de onuitputtelijke veerkracht van mijn lieve vriendin Ingeborg Jansen. Die dit boek geschreven heeft met het doel om anderen in vergelijkbare situaties, te ondersteunen, situaties te herkennen, zich gezien voelen en daardoor ook zichzelf kunnen worden wie ze zijn 🍀 You Did It Ing!

Christine

Ik heb het boek twee keer gelezen. Het is erg indrukwekkend en mooi geschreven. Het blijft ook voor de tweede keer een verhaal dat onder mijn huid gaat zitten. Ik vind de brieven van de vader ontluisterend en treffend. Dank je wel dat je dit deelt.

Renate

Mooi en duidelijk beschreven; ik was steeds benieuwd om verder te lezen. Wat eindig je je boek met een mooie metafoor en inzichten! Dank voor delen van je verhaal.

Linda

Mooi verwoord, goed geschreven. Ik werd er in meegezogen; er was steeds iets waardoor ik bleef lezen. Ergens in het boek kreeg ook ik een traan. Ik vind het echt een hele prestatie die je hebt neergezet. De kans is groot dat dit boek een impact gaat hebben op levens van anderen. Mensen die zich herkennen in jouw verhaal door wat zij in het leven meemaken, en misschien aan het begin staan van de weg die jij al hebt bewandeld.

Henk-Jan

Home

Een eerste indruk...

Maak kennis met het verhaal van Ingeborg en lees de eerste bladzijden

  • Pagina 1
  • Pagina 2
  • Pagina 3
  • Pagina 4
  • Pagina 5

Proloog

Vanaf ik me kan herinneren, gluur ik graag door ramen. Niet dat ik er echt opzichtig voor ga staan. Nee, gewoon terloops, wanneer ik langs huizen loop of fiets.

Als kind voelde ik een verlangen naar een ander leven. Eén waarin ik me echt thuis zou kunnen voelen. Ik wist alleen niet hoe dat leven er dan precies uit zou zien. Dus keek ik hoe dat er bij andere mensen uitzag.

Ik gluurde vooral in het schemerdonker; dan was het effect groter. Dan zag ik de perfecte familie zitten in een mooi huis met sfeerverlichting. Warm bij elkaar aan tafel, zorgeloos lachend. Mensen die echt van elkaar hielden, dat zag ik. Of nee, dat voelde ik, door het raam heen. Dan stond ik buiten te fantaseren dat ik het was, daar aan die gezellige tafel.

Op vele momenten voelde ik me fijn in de pleeggezinnen waar ik woonde. Terwijl ik me ook op die momenten toch de buitenstaander voelde. Of was.

Bij vrienden en hun familie was het vaak makkelijker om even onderdeel te zijn van zo’n perfecte familie. Alleen was het dan maar vluchtig, voor even. Dat is toch anders. Dat is ongrijpbaar. Dan word je omarmd door een goede sfeer, maar je weet: het gaat voorbij.

Ook toen ik ouder werd bleef ik zoeken naar het plaatje van de perfecte familie. Een beeld van onvoorwaardelijke liefde tussen mensen in een gezin. Iets wat er gewoon is, zonder dat je het eerst moet verdienen. Iets dat altijd blijft bestaan, ook al heb je iets verkeerd gedaan. Iets wat een kind, vooral een kind, nodig heeft omdat het anders altijd zal blijven zoeken. Omdat het zonder deze liefde geen stevige basis heeft. Geen diep ingegraven wortels als van een boom. Zo’n boom die wel blijft staan, ook al stormt het nog zo hard.

Ik ben meer geworteld als een orchidee; die heeft een mooi vlechtwerk van wortels vlak onder de grond. Die moet zich anders voeden, breder en uit meerdere bronnen. Ik ben ook blijven staan, vooral door goed mijn best te blijven doen. Analyseren, beredeneren, oplossen en weer door. Hard werken en bij tegenslagen gauw weer opveren. Net als de roos van Jericho; niet kapot te krijgen.

Gluurt er weleens iemand door mijn raam? Zie je ons dan zitten aan tafel, ik en mijn prachtige gezin? Het is me eindelijk gelukt; ik hoor nu bij mijn eigen perfecte familie.

En toch, ’s nachts in een donker vliegtuig begin ik te huilen. En ik kan niet meer stoppen.

Koop rechtstreeks bij de auteur

Zonder je eigen vader en moeder opgroeien heeft een enorme impact op het leven van een kind. Uit huis geplaatst worden is per definitie een traumatische ervaring. Iedere volwassene die zich geroepen voelt om een kind van een ander op te voeden verdient een pluim en respect. Pleegouders doen hun best om het pleegkind structuur, warmte en veiligheid te bieden en het pleegkind zal zich proberen aan te passen aan de nieuwe situatie. Juist in die aanpassing schuilt een gevaar. Welke gevoelens worden aangewakkerd of juist onderdrukt en welke uitwerking heeft dit vele jaren later, wanneer het kind volwassen is? Dit is het persoonlijke verhaal van Ingeborg, een pleegkind dat nu pas durft te tonen wat er verstopt zat achter haar masker van aangepast gedrag.

Sterk aangepast gedrag bij pleegkinderen is een gevolg van de angst om weggestuurd te worden. Wanneer we zulk gedrag bij pleegkinderen eerder herkennen en kunnen doorbreken, zijn we in staat hen te helpen te worden wie ze zijn, in plaats van wie ze denken te moeten zijn.