Zonder je eigen vader en moeder opgroeien heeft een enorme impact op het leven van een kind. Uit huis geplaatst worden is per definitie een traumatische ervaring. Iedere volwassene die zich geroepen voelt om een kind van een ander op te voeden verdient een pluim en respect. Pleegouders doen hun best om het pleegkind structuur, warmte en veiligheid te bieden en het pleegkind zal zich proberen aan te passen aan de nieuwe situatie. Juist in die aanpassing schuilt een gevaar. Welke gevoelens worden aangewakkerd of juist onderdrukt en welke uitwerking heeft dit vele jaren later, wanneer het kind volwassen is? Dit is het persoonlijke verhaal van Ingeborg, een pleegkind dat nu pas durft te tonen wat er verstopt zat achter haar masker van aangepast gedrag.
Sterk aangepast gedrag bij pleegkinderen is een gevolg van de angst om weggestuurd te worden. Wanneer we zulk gedrag bij pleegkinderen eerder herkennen en kunnen doorbreken, zijn we in staat hen te helpen te worden wie ze zijn, in plaats van wie ze denken te moeten zijn.